iacientes

Discretiva

iacientes dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
iacientēs	casus nominativus pluralis · genus masculinum	participii iaciēns
iacientēs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	participii iaciēns
iacientēs	casus vocativus pluralis · genus masculinum	participii iaciēns
iacientēs	casus nominativus pluralis · genus femininum	participii iaciēns
iacientēs	casus accusativus pluralis · genus femininum	participii iaciēns
iacientēs	casus vocativus pluralis · genus femininum	participii iaciēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /ja.kiˈen.teːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ia·ci·en·tēs — morphologica: iac-ient-es

Loci

T. Lucretius Carus –95…–55

C. Sallustius Crispus -86…-34

Quintus Curtius Rufus fl.c.50

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• intima pars hominum vero flagrabat ad ossa,

flagrabat stomacho flamma ut fornacibus intus.

nil adeo posses cuiquam leve tenveque membris

vertere in utilitatem, at ventum et frigora semper.

in fluvios partim gelidos ardentia morbo

membra dabant nudum iacientes corpus in undas.

multi praecipites nymphis putealibus alte

inciderunt ipso venientes ore patente:

insedabiliter sitis arida corpora mersans

aequabat multum parvis umoribus imbrem. —De rerum natura Lucretii ^[1][2]

class.  (40 a.C.n. / 714 a.u.)

• Sed illi, qui moenia defensabant, ubi hostes paulum modo pugnam remiserant, intenti proelium equestre prospectabant. Eos, uti quaeque Iugurthae res erant, laetos modo, modo pavidos animadverteres; ac, sicuti audiri a suis aut cerni possent, monere alii, alii hortari, aut manu significare aut niti corporibus, et ea huc et illuc quasi vitabundi aut iacientes tela agitare. —Bellum Iugurthinum C. Sallusti Crispi ^[3][2]

saec. I.

• Multi ergo hostium manus voluntaria morte occupaverunt, pretiosissima vestium induti e muris semetipsos cum coniugibus ac liberis in praeceps iacientes. Quidam ignes, quod paulo post facturus hostis videbatur, subiecerant aedibus, ut cum suis vivi cremarentur. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[4]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• alienae quoque religionis intellectu creduntur maria transituri non ante naves conscendere quam invitati rectoris iureiurando de reditu, visique sunt fessi aegritudine, quando et illas moles infestant morbi, herbas supini in caelum iacientes, veluti tellure precibus allegata. nam, quod ad docilitatem attinet, regem adorant, genua submittunt, coronas porrigunt. Indis arant minores, quos appellant nothos. —Naturalis historia Plinii ^[5][2]

Fontes

4. Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber V. Capitulum VI, [7] — iacientes