iaciens

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈja.ki.eːns/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ia·ci·ēns — morphologica: iac-iens

Notatio

← Latine: iaciō

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
iaciēns	—	praesens	activa	participium	iaciō (iacere)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	iaciēns	iaciēns	iaciēns	nom.	iacientēs	iacientēs	iacientia
gen.	iacientis	iacientis	iacientis	gen.	iacientium	iacientium	iacientium
dat.	iacientī	iacientī	iacientī	dat.	iacientibus	iacientibus	iacientibus
acc.	iacientem	iacientem	iaciēns	acc.	iacientēs iacientīs	iacientēs iacientīs	iacientia
abl.	iaciente iacientī	iaciente iacientī	iaciente iacientī	abl.	iacientibus	iacientibus	iacientibus
voc.	iaciēns	iaciēns	iaciēns	voc.	iacientēs	iacientēs	iacientia

Translationes

Participium	dilatare ▼

Participium	collabi ▲

Anglice: hurling (en), throwing (en) Germanice: schleudernd (de), werfend (de)

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

Franciscus Petrarca 1304-1374

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Pompei quoque altero consulatu, dedicatione templi Veneris Victricis, viginti pugnavere in circo aut, ut quidam tradunt, XVIII, Gaetulis ex adverso iaculantibus, mirabili unius dimicatione, qui pedibus confossis repsit genibus in catervas, abrepta scuta iaciens in sublime, quae decidentia voluptati spectantibus erant in orbem circumacta, velut arte, non furore beluae, iacerentur. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1370 p.C.n.)

• Non novus hostis, licet insolitum pugne genus; pharetrata fere quidem in aciem descendit, sagittis aggreditur, e longinquo ferit. Hoc boni habet: ceca est, ut et facile declinetur, si provisa sit, et sine delectu iaciens sepe suos vulneret. Hoc michi nunc monstrum, salva amicitia, transfigendum. —De sui ipsius et multorum ignorantia Petrarcae ^[3][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

• Li Tertia dextra manu sulphureos ignes iaciens, sinistra apprehensam habens cervicem pardi, quem equitat non bene consentientem. —Ars memoriae Iordani Bruni ^[4][2]

Fontes