iacis

Discretiva

iacis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
iacis	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	iaciō (iacere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈja.kis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ia·cis — morphologica: iac-is

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (59 a.C.n. / 695 a.u.)

• sed illud quid sit scire cupio, quod iacis obscure iam etiam ex ipsis quinque viris loqui quosdam. quidnam id est? si est enim aliquid, plus est boni quam putaram. atque haec sic velim existimes non me abs te κατὰ τò πρακτικòν quaerere, quod gestiat animus aliquid agere in re publica. iam pridem gubernare me taedebat, etiam cum licebat; —Epistolae ad Atticum Ciceronis ^[1][2]

Fontes