inducendae

Discretiva

inducendae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
indūcendae	casus genitivus singularis · genus femininum	gerundivi indūcendus
indūcendae	casus dativus singularis · genus femininum	gerundivi indūcendus
indūcendae	casus nominativus pluralis · genus femininum	gerundivi indūcendus
indūcendae	casus vocativus pluralis · genus femininum	gerundivi indūcendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /induːˈkendae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·dū·cen·dae — morphologica: in-ducend-ae

Loci

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas nova

saec. XVI.

• Reliqum est ut de organo, quo in proposito utitur anima non nihil determinemus. Non n. agenti, sufficit ad completam cognitionem: formae inducendae, et subiecti formandi rationem habere: verum quoque ubi negocii urget opportunitas, id quod est ab agente in subiectum formae vehiculum operae praecium est non omittere quid sit in sua essentia; item, quale esse debeat, et quomodo sit contrectandum. —Ars memoriae Iordani Bruni ^[1][2]

Fontes