inducendus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /induːˈkendus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·dū·cen·dus — morphologica: in-duc-end-us

Notatio

← Latine: indūcō (indūcere)

Gerundivum

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
indūcendus	—	—	passiva	gerundivum­	nominativo	indūcō (indūcere)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	indūcendus	indūcenda	indūcendum	nom.	indūcendī	indūcendae	indūcenda
gen.	indūcendī	indūcendae	indūcendī	gen.	indūcendōrum	indūcendārum	indūcendōrum
dat.	indūcendō	indūcendae	indūcendō	dat.	indūcendīs	indūcendīs	indūcendīs
acc.	indūcendum	indūcendam	indūcendum	acc.	indūcendōs	indūcendās	indūcenda
abl.	indūcendō	indūcendā	indūcendō	abl.	indūcendīs	indūcendīs	indūcendīs
voc.	indūcende	indūcenda	indūcendum	voc.	indūcendī	indūcendae	indūcenda

Loci

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Sic deinde ordinata vineta festinabimus emundare, sarmentisque et calamentis liberare. Quae sicco tamen solo legenda sunt, ne lutosa humus inculcata maiorem fossori laborem praebeat, qui protinus adhuc silentibus vineis inducendus est. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[1][2]

saec. I.

• Quid vero movendis adfectibus contrarium magis quam, cum dolendum irascendum indignandum commiserandum sit, non solum ab his adfectibus, in quos inducendus est iudex, recedere, sed ipsam fori sanctitatem ludorum talarium licentia solvere? —Institutio oratoria Quintiliani ^[3][2]

Fontes