inducendum

Discretiva

inducendum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
indūcendum	—	—	activa	gerundium­	accusativo	indūcō (indūcere)

Forma	Modus flexurae	originis
indūcendum	casus accusativus singularis · genus masculinum	gerundivi indūcendus
indūcendum	casus nominativus singularis · genus neutrum	gerundivi indūcendus
indūcendum	casus accusativus singularis · genus neutrum	gerundivi indūcendus
indūcendum	casus vocativus singularis · genus neutrum	gerundivi indūcendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /induːˈkendum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·dū·cen·dum — morphologica: in-duc-end-um

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Ac si ne tum quidem rima manifesta est, inducendum super os atramentum scriptorium est, deinde scalpro id deradendum: nigritiem enim continet, si quid fissum est. —De Medicina Celsi ^[1][2]

Fontes