inducenti

Discretiva

inducenti dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

indūcentī

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
indūcentī	casus dativus singularis	participii indūcēns
indūcentī	casus ablativus singularis	adiectivi indūcēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /induːˈkentiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·dū·cen·tī — morphologica: in-duc-ent-i

Italice

inducenti

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
inducenti	forma pluralis	adiectivi inducente

Appellatio pronuntiatusque

API: /induˈt͡ʃɛnti/

Syllabificatio phonetica: in·du·cen·ti — morphologica: in-ducent-i

Loci

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas nova

saec. XVI.

• Quarto quia ad nullum quatuor causarum genus pertinere videtur, ut inducenti patet. Quinto quia, ut inquit Zeno, si est, erit alicubi, ideoque in infinitum progrediendo semper videtur locus esse loci. Sexto quia si locus non deest corpori nec loco corpus, qui fiet de iis quae augentur? Ex iis patet non solum de esse, sed et de quidditate loci esse dubium. —Figuratio Aristotelici Physici auditus Iordani Bruni ^[1][2]

Fontes