inducturi

Discretiva

inducturi dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
inductūrī	casus genitivus singularis · genus masculinum	participii inductūrus
inductūrī	casus genitivus singularis · genus neutrum	participii inductūrus
inductūrī	casus nominativus pluralis · genus masculinum	participii inductūrus
inductūrī	casus vocativus pluralis · genus masculinum	participii inductūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /indukˈtuːriː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·duc·tū·rī — morphologica: in-duct-ur-i

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• in Graecia tectoriis etiam harenatum, quo inducturi sunt, prius in mortario ligneis vectibus subigunt. experimentum marmorati est in subigendo, donec rutro non cohaereat; contra in albario opere, ut macerata calx ceu glutinum haereat; macerari non nisi ex glaeba oportet. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes