inducturus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /indukˈtuːrus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·duc·tū·rus — morphologica: in-duct-ur-us

Notatio

← Latine: indūcō (indūcere)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
inductūrus	—	futurum	activa	participium­	nominativo	indūcō (indūcere)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	inductūrus	inductūra	inductūrum	nom.	inductūrī	inductūrae	inductūra
gen.	inductūrī	inductūrae	inductūrī	gen.	inductūrōrum	inductūrārum	inductūrōrum
dat.	inductūrō	inductūrae	inductūrō	dat.	inductūrīs	inductūrīs	inductūrīs
acc.	inductūrum	inductūram	inductūrum	acc.	inductūrōs	inductūrās	inductūra
abl.	inductūrō	inductūrā	inductūrō	abl.	inductūrīs	inductūrīs	inductūrīs
voc.	inductūre	inductūra	inductūrum	voc.	inductūrī	inductūrae	inductūra

Loci

Velleius Paterculus ca. -20/+35

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Consulatui Ciceronis non mediocre adiecit decus natus eo anno divus Augustus abhinc annos LXXXII, omnibus omnium gentium viris magnitudine sua inducturus caliginem. —Historiae Romanae Vellei ^[1][2]

Fontes