instruens

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈiːnstrueːns/

(classice)

Syllabificatio phonetica: īn·stru·ēns — morphologica: in-stru-ens

Notatio

← Latine: īnstruō (īnstruere)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
īnstruēns	—	praesens	activa	participium	īnstruō (īnstruere)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	īnstruēns	īnstruēns	īnstruēns	nom.	īnstruentēs	īnstruentēs	īnstruentia
gen.	īnstruentis	īnstruentis	īnstruentis	gen.	īnstruentium	īnstruentium	īnstruentium
dat.	īnstruentī	īnstruentī	īnstruentī	dat.	īnstruentibus	īnstruentibus	īnstruentibus
acc.	īnstruentem	īnstruentem	īnstruēns	acc.	īnstruentēs īnstruentīs	īnstruentēs īnstruentīs	īnstruentia
abl.	īnstruente īnstruentī	īnstruente īnstruentī	īnstruente īnstruentī	abl.	īnstruentibus	īnstruentibus	īnstruentibus
voc.	īnstruēns	īnstruēns	īnstruēns	voc.	īnstruentēs	īnstruentēs	īnstruentia

Translationes

Participium

Anglice: inserting (en); teaching (en), instructing (en)

Germanice: einfügend (de); unterweisend (de), unterrichtend (de)