instruo
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Latine
Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈiːnstruoː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: īns·tru·ō — morphologica: in-stru-o
Notatio
Verbum transitivum
īnstru|ō, -ere, īnstrūxī, īnstrūctum [1][2][3][4][5]
- In aliquo loco struere.
- Aedificare, construere.
- Docere, erudire.
Coniugatio
Verbum finitum
Verbum infinitum
Dictiones collatae
Composita
Dictiones derivatae
- īnstrūctē (adverbium)
- īnstrūctiō
- īnstrūctor
- īnstrūctūra
- īnstrūctus, īnstrūctūs
- īnstrūmentum
Translationes
Remove ads
Fontes
- Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — īn-struo, strūxī, strūctum, ere (tom. 2, p. 332)
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads