intravit

Discretiva

intravit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
intrāvit	tertia singularis	perfectum	activa	indicativus	intrō (intrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /inˈtraːwit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·trā·vit — morphologica: intrav-it

Loci

Petronius Arbiter ca. 14-66

C. Plinius Secundus 23-79

Decimus Iunius Iuvenalis 100-128

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Tacentibus adhuc nobis et ad neutram partem adsentationem flectentibus intravit ipsa, una comitata virgine, sedensque super torum meum diu flevit. Ac ne tune quidem nos ullum adiecimus verbum, sed attoniti expectavimus lacrimas ad ostentationem doloris paratas. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[1][2]

saec. I.

• Et includitur Europae sinus primus. in eo maria nuncupantur: unde inrumpit, Atlanticum, ab aliis Magnum; qua intrat, Porthmos a Graecis, a nobis Gaditanum fretum; cum intravit, Hispanum quatenus Hispanias adluit, ab aliis Hibericum aut Baliaricum; mox Gallicum ante Narbonensem provinciam; hinc Ligusticum; ab eo ad Siciliam insulam Tuscum, quod ex Graecis alii Notium, alii Tyrrenum, e nostris plurimi Inferum vocant. —Naturalis historia Plinii ^[3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• sed nigrum flavo crinem abscondente galero

intravit calidum veteri centone lupanar

et cellam vacuam atque suam; tunc nuda papillis

prostitit auratis titulum mentita Lyciscae

ostenditque tuum, generose Britannice, ventrem.

excepit blanda intrantis atque aera poposcit. —Saturae D. Iuni Iuvenalis ^[4][2]

Fontes