ira

Latine

Notatio

Nomen substantivum

īr|a, -ae fem.

1. Sensus malus, sensus malevolens contra rem aliquam vel hominem aliquem, vel contra res in commune.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	īra	īrae	I
gen.	īrae	īrārum	II
dat.	īrae	īrīs	III
acc.	īram	īrās	IV
abl.	īrā	īrīs	VI
voc.	īra	īrae	V

Dictiones derivatae

• iracundus
• irascor

Translationes

Anglice

anger ☞en, ire ☞en

Finnice

viha ☞fi, kiukku ☞fi

Francogallice

colère fem. ☞fr, ire fem. ☞fr

Germanice

Wut fem. ☞de, Zorn masc. ☞de

Bohemice

hněv masc. ☞cs,

Hispanice

ira fem. ☞es