sensus
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Latine
Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈseːnsus/, [ˈsẽːsʊs] (classice) 
API: /ˈsensus/ (ecclesiastice)
Notatio
Nomen substantivum
sēns|us, -ūs masc.
- Cōnscientia.
- Ēventus sentiendi.
Declinatio
Usus
Exempla
| Gordianus | Ioannes Augustus Dathius (Dathe) | Heinrich Ewald | ||||||||||||||||||||
| antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
- S. R. Doederlein aptum verborum sensum facit, cum vertit: "Quaero ex te, num in verbis sapientia virtusque bellica consistat?"
Translationes
Remove ads
Formae affines
Latine
Proprietates grammaticales
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads