sensus

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈseːnsus/, [ˈsẽːsʊs](classice)
API: /ˈsensus/(ecclesiastice)

Notatio

Latine: sentiō

Nomen substantivum

sēns|us, -ūs masc.

  1. Cōnscientia.
  2. Ēventus sentiendi.

Declinatio

More information m., sing. ...

Usus

Exempla

Gordianus Ioannes Augustus Dathius (Dathe) Heinrich Ewald
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

saec. III.

saec. XVIII.

saec. XIX.

Translationes

Remove ads

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

  • sēnsūs — casus genitivus singularis vocis sēnsus
  • sēnsūs — casus nominativus pluralis vocis sēnsus
  • sēnsūs — casus accusativus pluralis vocis sēnsus
  • sēnsūs — casus vocativus pluralis vocis sēnsus

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads