libras
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Discretiva
 |
libras dictio est in variis linguis: |
Formae affines
Latine
lībrās
Proprietates grammaticales
Appellatio pronuntiatusque
API: /ˈliːbraːs/ (classice) - Syllabificatio phonetica: lī·brās — morphologica: libr-as
Hispanice
libras
Proprietates grammaticales
Appellatio pronuntiatusque
API: [ˈliβras] - Syllabificatio phonetica: li·bras — morphologica: libra-s
Remove ads
Loci
| Marcus Valerius Martialis 40-103 | Decimus Iunius Iuvenalis 100-128 |
|||||||||||||||||||||
| antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
- Emi seu puerum togamve pexam
- Seu tres, ut puta, quattuorve libras,
- Sextus protinus ille fenerator,
- Quem nostis veterem meum sodalem,
- Ne quid forte petam timet cavetque,
- Et secum, sed ut audiam, susurrat:
- ‘Septem milia debeo Secundo,
- Phoebo quattuor, undecim Phileto,
- Et quadrans mihi nullus est in arca’.
- O grande ingenium mei sodalis!
- Durum est, Sexte, negare, cum rogaris,
- Quanto durius, antequam rogeris! —Epigrammata M. Valerii Martialis [1][2]
Latinitas postclassica
- expende Hannibalem: quot libras in duce summo
- invenies? hic est quem non capit Africa Mauro
- percussa oceano Niloque admota tepenti
- rursus ad Aethiopum populos aliosque elephantos. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [3][2]
Fontes
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads