libra
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Latine
lībra
Appellatio pronuntiatusque
API: /ˈliːbra/ (classice) - Syllabificatio phonetica: lī·bra — morphologica: libr-a
Nomen substantivum
lībr|a, -ae fem.
- Pondus duodecim unciarum
- Mensurae genus constans duodecim partibus aequalibus
- Instrumentum quo res ponderantur, habens duas lances, ex quarum depressione vel elevatione iustum rei pondus deprehenditur
- Instrumentum fabrile, quo utuntur ad examinandas planae superficiei inclinationes
- Geometrica machina, qua exploramus altitudinem maris, fontium, lacuum, vel fluviorum, num scilicet altiora sint eo loco, quo ea ducere constituimus
- Aequum pondus; superficies omnino aequalis
Declinatio
Dictiones collatae
- pondus, ponderis neut.
- ūncia
Synonyma
- as (pondus)
- as, assis masc.
- bilanx
- lībella
- lībella
- aequilībrium; lībrāmentum
Dictiones derivatae
- lībrālis
- lībrāmen
- lībrārius
- lībrīlis
- lībrō, lībrāre
Composita
- aequilībris
- bilībra, bilībris
- quadrilībris
- quīnquelībris, quīnquelībrālis
- sēlībra, sēmilībra
- sēsquilībra
- trilībris
Collocationes
- libra Romana
- as est librae pondus
Translationes
Remove ads
Discretiva
 |
libra dictio est in variis linguis: |
- Anglice: libra
- Bohemice: libra
- Gallaice: libra
- Hispanice: libra
- Italice: libra
- Melitense: libra
- Lusitane: libra
- Tagale: libra
Dictiones similes
Formae affines
Latine
libra
Proprietates grammaticales
Appellatio pronuntiatusque
API: /ˈlibra/ (classice) - Syllabificatio phonetica: li·bra — morphologica: libr-a
lībrā
Proprietates grammaticales
Appellatio pronuntiatusque
API: /ˈliːbraː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: lī·brā — morphologica: libr-a
Dacoromane
libra
Proprietates grammaticales
Appellatio pronuntiatusque
API: /ˈlibra/ - Syllabificatio phonetica: li·bra — morphologica: libr-a
Hispanice
libra
Proprietates grammaticales
Appellatio pronuntiatusque
API: /ˈlibɾa/, [ˈliβɾa] - Syllabificatio phonetica: li·bra — morphologica: libr-a
Lusitane
libra
Proprietates grammaticales
Appellatio pronuntiatusque
API: [ˈłibrɜ] (Lusitane) - Syllabificatio phonetica: li·bra — morphologica: libr-a
Loci
| Marcus Terentius Varro -47 … -45 | Lucius Annaeus Seneca -3/+65 | Marcus Valerius Martialis 40-103 | Aulus Gellius ca. 130-170 |
Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430 |
||||||||||||||||||
| antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
- Pecuniae signatae vocabula sunt. Aeris et argenti haec. As ab aere. Dupondius ab duobus ponderibus, quod unum pondus assipondium dicebatur. Id ideo quod as erat libra pondo. Deinde ab numero reliquom dictum usque ad centussis, ut as singulari numero; ab tribus assibus tressis, et sic proportione usque ad nonussis. —De lingua Latina Varronis [1][2]
- iam quarta Eleusin dona Triptolemi secat
- paremque totiens libra composuit diem,
- ambiguus ut me sortis ignotae labor
- detinuit inter mortis et vitae mala. —Phaedra Senecae [3][2]
- Centenis quod emis pueros et saepe ducenis,
- Quod sub rege Numa condita vina bibis,
- Quod constat decies tibi non spatiosa supellex,
- Libra quod argenti milia quinque rapit,
- Aurea quod fundi pretio carruca paratur,
- Quod pluris mula est, quam domus empta tibi:
- Haec animo credis magno te, Quinte, parare?
- Falleris: haec animus, Quinte, pusillus emit. —Epigrammata M. Valerii Martialis [4][2]
Latinitas postclassica
- Tria enim genera testamentorum fuisse accepimus: unum, quod calatis comitiis in populi contione fieret, alterum in procinctu, cum viri ad proelium faciendum in aciem vocabantur, tertium per familiae emancipationem, cui aes et libra adhiberetur. —Noctes Atticae A. Gellii [5][2]
- Nam et solidus aurum est, et semiuncia, et libra, et tale aliquid. —Enarrationes in Psalmos Augustini [6][2]
Remove ads
Fontes
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads