ludo

Latine

Appellatio pronuntiatusque

lūdō

API: /ˈluːdoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: lū·dō — morphologica: lud-o

Verbum temporale

lūd|ō, -ere, lūsī, lūsum ^[1]

1. Se delectationis causa exercere. ^[2]
2. (Translate) aliquid per ludum facere. ^[2]

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
lūd-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	lūdō	lūdam		lūdēbam	lūderem	lūdam
II. sing.	lūdis	lūdās	lūde!	lūdēbās	lūderēs	lūdēs	lūditō!
III. sing.	lūdit	lūdat		lūdēbat	lūderet	lūdet	lūditō!
I. plur.	lūdimus	lūdāmus		lūdēbāmus	lūderēmus	lūdēmus
II. plur.	lūditis	lūdātis	lūdite!	lūdēbātis	lūderētis	lūdētis	lūditōte!
III. plur.	lūdunt	lūdant		lūdēbant	lūderent	lūdent	lūduntō!
Thema	Vox passiva
lūd-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	lūdor	lūdar		lūdēbar	lūderer	lūdar
II. sing.	lūderis	lūdāris	lūdere!	lūdēbāris	lūderēris	lūdēris	lūditor!
III. sing.	lūditur	lūdātur		lūdēbātur	lūderētur	lūdētur	lūditor!
I. plur.	lūdimur	lūdāmur		lūdēbāmur	lūderēmur	lūdēmur
II. plur.	lūdiminī	lūdāminī	lūdiminī!	lūdēbāminī	lūderēminī	lūdēminī	—
III. plur.	lūduntur	lūdantur		lūdēbantur	lūderentur	lūdentur	lūduntor!

Thema	Vox activa
lūs-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	lūsī	lūserim	lūseram	lūsissem	lūserō
II. sing.	lūsistī	lūseris	lūserās	lūsissēs	lūseris
III. sing.	lūsit	lūserit	lūserat	lūsisset	lūserit
I. plur.	lūsimus	lūserimus	lūserāmus	lūsissēmus	lūserimus
II. plur.	lūsistis	lūseritis	lūserātis	lūsissētis	lūseritis
III. plur.	lūsērunt	lūserint	lūserant	lūsissent	lūserint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	lūdere	lūsisse	lūsūrum, -am, -um esse	lūdēns		lūsūrus, -a, -um­
Vox passiva	lūdī	lūsum, -am, -um esse	lūsum īrī		lūsus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
lūdendī		lūdendus, -a, -um			lūsum	lūsū

Dictiones derivatae

• lūdibundus
• lūdus
• lūsiō
• lūsitātiō
• lūsitō, lūsitāre
• lūsor
• lūsōrius, lūsōrīe
• lūsus, lūsūs

Composita

• allūdō, allūdere
• collūdō, collūdere
• dēlūdō, dēlūdere
• ēlūdō, ēlūdere
• illūdō, illūdere
• interlūdō, interlūdere
• oblūdō, oblūdere
• praelūdō, praelūdere
• prōlūdō, prōlūdere
• relūdō, relūdere

Translationes

Se delectationis causa exercere	dilatare ▼

Se delectationis causa exercere	collabi ▲

Anglice: play (en) Batave: spelen (nl) Esperantice: ludi (eo) Germanice: spielen (de), scherzen (de), spaßen (de), flirten (de)

Aliquid per ludum facere	dilatare ▼

Aliquid per ludum facere	collabi ▲

Anglice: play (en) Esperantice: ludi (eo) Germanice: spielen (de), treiben (de)

Discretiva

ludo dictio est in variis linguis:

• Esperantice: ludo
• Francogallice: ludo
• Hispanice: ludo
• Italice: ludo
• Lusitane: ludo

Formae affines

Latine

lūdō

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
lūdō	casus dativus singularis	substantivi lūdus
lūdō	casus ablativus singularis	substantivi lūdus

Appellatio pronuntiatusque

lūdō

API: /ˈluːdoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: lū·dō — morphologica: lud-o

Hispanice

ludo

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ludo	prima singularis	praesens	activa	indicativus	ludir

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈlu.ð̞o]

(Castellane, castellano)

Syllabificatio phonetica: lu·do — morphologica: lud-o

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

C. Plinius Secundus 23–79

Marcus Valerius Martialis 40–103

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (61 a.C.n. / 693 a.u.)

• Non enim umquam turpior in ludo talario consessus fuit, maculosi senatores, nudi equites, tribuni non tam aerati quam, ut appellantur, aerarii. Pauci tamen boni inerant, quos reiectione fugare ille non potuerat, qui maesti inter sui dissimiles et maerentes sedebant et contagione turpitudinis vehementer permovebantur. —Epistolae ad Atticum Ciceronis ^[3][4]

class.  (44/43 a.C.n.)

• neque enim ita generati a natura sumus, ut ad ludum et iocum facti esse videamur, ad severitatem potius et ad quaedam studia graviora atque maiora. ludo autem et ioco uti illo quidem licet, sed sicut somno et quietibus ceteris tum, cum gravibus seriisque rebus satis fecerimus. —De officiis Ciceronis ^[5]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• leones, lupi, canes, panthera in posterioribus quoque quinos ungues habent uno iuxta cruris articulum dependente; reliqua, quae sunt minora, et digitos quinos.

Bracchia non omnibus paria secum. Studioso Threci in C. Caesaris ludo notum est dexteram fuisse proceriorem.

Animalium quaedam ut manibus utuntur priorum ministerio pedum sedentque ad os illis admoventia cibos, ut sciuri. —Naturalis historia Plinii ^[6][4]

saec. I.  (ca. 85–102 p.C.n.)

• Scribebamus epos; coepisti scribere: cessi,

Aemula ne starent carmina nostra tuis.

Transtulit ad tragicos se nostra Thalia coturnos:

Aptasti longum tu quoque syrma tibi.

Fila lyrae movi Calabris exculta Camenis:

Plectra rapis nobis, ambitiose, nova.

Audemus saturas: Lucilius esse laboras.

Ludo levis elegos: tu quoque ludis idem.

Quid minus esse potest? epigrammata fingere coepi:

Hinc etiam petitur iam mea palma tibi.

Elige, quid nolis - quis enim pudor, omnia velle? -

Et si quid non vis, Tucca, relinque mihi. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[7][4]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

• Ipse domi tuae rector, ipse familiae dominus, ipse magister convivio. In ludo quoque gladiatorio frequens visitur; nomina gladiatorum et pugnas et vulnera plane quidem ut puer honestus ab ipso lanista docetur. Loquitur nunquam nisi Punice et si quid adhuc a matre graecissat; enim Latine loqui neque vult neque potest. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei ^[8][4]

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Porro alium ocreis, scuto, galea ferroque insignem e ludo putares gladiatorio procedere. Nec ille deerat, qui magistratum fascibus purpuraque luderet, nec qui pallio baculoque et baxeis et hircino barbitio philosophum fingeret, nec qui diversis harundinibus alter aucupem cum visco, alter piscatorem cum hamis induceret. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[9]

Fontes

5. Marcus Tullius Cicero - De officiis ad Marcum filium libri tres. (The Latin Library): Liber primus. XXIX.. [103] — ludo
9. Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber XI. Capitulum VIII. Versus 3 — magnus