ludus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈluːdus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: lū·dus — morphologica: lud-us

Notatio

← Latine: lūdō

Nomen substantivum

lūd|us, -ī masc.

1. Exercitatio quaevis animi vel corporis recreandi causa suscepta. ^[1]

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	lūdus	lūdī	I
gen.	lūdī	lūdōrum	II
dat.	lūdō	lūdīs	III
acc.	lūdum	lūdōs	IV
abl.	lūdō	lūdīs	VI
voc.	lūde	lūdī	V

Usus

• ludi circenses
• ludus campestris
• ludus militaris
• sphaerae ludus

Dictiones derivatae

• lūdificō, lūdificāre

Translationes

Exercitatio quaevis animi vel corporis recreandi causa suscepta

Anglice: play (en), sport (en), diversion (en), exercise (en) Esperantice: ludo (eo)

Germanice: Spiel (de) n, Zeitvertreib (de) m

Fontes

1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 123 — “LŪDUS, i, m. 2.”