massam

Discretiva

massam dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
māssam	casus accusativus singularis	substantivi māssa

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈmaːs.sam/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mās·sam — morphologica: mass-am

Loci

Vitruvius ca. -80…-15

Marcus Valerius Martialis 40–103

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 30–22 a.C.n.) Tum vero ex eo inventionis ingressu duas fecisse dicitur massas aequo pondere, quo etiam fuerat corona, unam ex auro et alteram ex argento. Cum ita fecisset, vas amplum ad summa labra implevit aquae, in quo demisit argenteam massam. Cuius quanta magnitudo in vasum depressa est, tantum aquae effluxit. Ita exempta massa quanto minus factum fuerat, refudit sextario mensus, ut eodem modo, quo prius fuerat, ad labra aequaretur. Ita ex eo invenit, quantum [ad] certum pondus argenti ad certam aquae mensuram responderet. —De architectura Vitruvii ^[1][2]

saec. I.  (ca. 85–102 p.C.n.)

• Sit vultus tibi levior licebit

Tritis litoris aridi lapillis,

Sit moro coma nigrior caduco,

Vincas mollitia tremente plumas

Aut massam modo lactis alligati,

Et talis tumor excitet papillas,

Qualis cruda viro puella servat,

Tu nobis, Clyte, iam senex videris:

Tam multos quis enim fuisse credat

Natalis Priamive Nestorisve? —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[3][2]

Fontes