matar

Solum Matar Lusitane ab hac subpagina tractatur. Vide etiam s.v. matar.

Lusitane

Appellatio

• /maˈtar/

Notatio

← a Latine "mactare" aut Arabice "mat ☞ar", mortuus.

Verbum transitivum

matar

1. neco.
2. Vitam alicujus finire.
3. Mori facere.

Coniugatio

Coniugatio Lusitana in -ar

Modus indicativus Praesens sing. plur. I. mato matamos II. matas matais III. mata matam Imperfectum sing. plur. I. matava matávamos II. matavas matáveis III. matava matavam Perfectum sing. plur. I. matei matamos sive matámos II. mataste matastes III. matou mataram Plusquam Perfectum sing. plur. I. matara matáramos II. mataras matáreis III. matara mataram Futurum sing. plur. I. matarei mataremos II. matarás matareis III. matará matarão Modus imperativus I. — matemos II. mata matai III. mate matem

Modus subiunctivus Praesens sing. plur. I. mate matemos II. mates mateis III. mate matem Imperfectum sing. plur. I. matasse matássemos II. matasses matásseis III. matasse matassem Futurum sing. plur. I. matar matarmos II. matares matardes III. matar matarem Modus condicionalis I. mataria mataríamos II. matarias mataríeis III. mataria matariam

• Participium activum: matando
• Participium passivum: matado m, matada f
• Modus infinitivus: matar