finio

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈfiːni.oː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fī·ni·ō — morphologica: fini-o

Notatio

← Latine: fīnis

Verbum temporale

fīn|iō, -īre, -īvī vel -iī, -ītum

1. (Intrans.), p.class. mori.
2. (Trans.) locorum fines vel terminos designare. ^[1]
3. Finem imponere.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
fīn-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	fīniō	fīniam		fīniēbam	fīnīrem	fīniam
II. sing.	fīnīs	fīniās	fīnī!	fīniēbās	fīnīrēs	fīniēs	fīnītō!
III. sing.	fīnit	fīniat		fīniēbat	fīnīret	fīniet	fīnītō!
I. plur.	fīnīmus	fīniāmus		fīniēbāmus	fīnīrēmus	fīniēmus
II. plur.	fīnītis	fīniātis	fīnīte!	fīniēbātis	fīnīrētis	fīniētis	fīnītōte!
III. plur.	fīniunt	fīniant		fīniēbant	fīnīrent	fīnient	fīniuntō!
Thema	Vox passiva
fīn-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	fīnior	fīniar		fīniēbar	fīnīrer	fīniar
II. sing.	fīnīris	fīniāris	fīnīre!	fīniēbāris	fīnīrēris	fīniēris	fīnītor!
III. sing.	fīnītur	fīniātur		fīniēbātur	fīnīrētur	fīniētur	fīnītor!
I. plur.	fīnīmur	fīniāmur		fīniēbāmur	fīnīrēmur	fīniēmur
II. plur.	fīnīminī	fīniāminī	fīnīminī!	fīniēbāminī	fīnīrēminī	fīniēminī	—
III. plur.	fīniuntur	fīniantur		fīniēbantur	fīnīrentur	fīnientur	fīniuntor!

Thema	Vox activa
fīnīv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	fīnīvī	fīnīverim	fīnīveram	fīnīvissem	fīnīverō
II. sing.	fīnīvistī	fīnīveris	fīnīverās	fīnīvissēs	fīnīveris
III. sing.	fīnīvit	fīnīverit	fīnīverat	fīnīvisset	fīnīverit
I. plur.	fīnīvimus	fīnīverimus	fīnīverāmus	fīnīvissēmus	fīnīverimus
II. plur.	fīnīvistis	fīnīveritis	fīnīverātis	fīnīvissētis	fīnīveritis
III. plur.	fīnīvērunt	fīnīverint	fīnīverant	fīnīvissent	fīnīverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	fīnīre	fīnīvisse	fīnītūrum, -am, -um esse	fīniēns		fīnītūrus, -a, -um­
Vox passiva	fīnīrī	fīnītum, -am, -um esse	fīnītum īrī		fīnītus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
fīniendī		fīniendus, -a, -um			fīnītum	fīnītū

Dictiones collatae

• fīnis

Dictiones derivatae

• fīniēns
• fīnītiō
• fīnītor
• fīnītus, fīnītē

Composita

• dēfīniō, dēfīnīre
• diffīniō, diffīnīre
• infīnītus
• praefīniō, praefīnīre

Translationes

Mori	dilatare ▼

Mori	collabi ▲

Anglice: end (en), die (en) Germanice: enden (de), erlöschen (de), sterben (de)

Locorum fines vel terminos designare	dilatare ▼

Locorum fines vel terminos designare	collabi ▲

Anglice: limit (en), bound (en) Germanice: begrenzen (de)

Finem imponere	dilatare ▼

Finem imponere	collabi ▲

Anglice: finish (en), terminate (en) Esperantice: fini (eo) Germanice: beenden (de)

Loci

Petronius Arbiter ca. 14-66

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Similiter in pectoribus ira considit: feras quidem mentes obsidet, eruditas praelabitur. — Vt scias, inquit Eumolpus, verum esse quod dicis, ecce etiam osculo iram finio. Itaque, quod bene eveniat, expedite sarcinulas et vel sequimini me vel, si mavultis, ducite. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[2][3]

Fontes