mathematicum

Discretiva

mathematicum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
mathēmaticum	casus accusativus singularis	substantivi mathēmaticus
mathēmaticum	casus accusativus singularis · genus masculinum	adiectivi mathēmaticus
mathēmaticum	casus nominativus singularis · genus neutrum	adiectivi mathēmaticus
mathēmaticum	casus accusativus singularis · genus neutrum	adiectivi mathēmaticus
mathēmaticum	casus vocativus singularis · genus neutrum	adiectivi mathēmaticus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ma.tʰeːˈma.ti.kum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ma·thē·ma·ti·cum — morphologica: mathematic-um

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

P. Cornelius Tacitus 55–117

C. Suetonius Tranquillus ca. 70-150

Ulco Cats Bussemaker 1810–1865

antiq.

class.

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Ita nobilissima Graeciae civitas, quondam vero etiam doctissima, sui civis unius acutissimi monumentum ignorasset, nisi ab homine Arpinate didicisset. Sed redeat, unde aberravit oratio: quis est omnium, qui modo cum Musis, id est cum humanitate et cum doctrina, habeat aliquod commercium, qui se non hunc mathematicum malit quam illum tyrannum? —Tusculanae disputationes Ciceronis ^[1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 105–110 p.C.n.)

• Post Muciani orationem ceteri audentius circumsistere, hortari, responsa vatum et siderum motus referre. nec erat intactus tali superstitione, ut qui mox rerum dominus Seleucum quendam mathematicum rectorem et praescium palam habuerit. recursabant animo vetera omina: cupressus arbor in agris eius conspicua altitudine repente prociderat ac postera die eodem vestigio resurgens procera et latior virebat. —Historiae P. Cornelii Taciti ^[3][2]

saec. II.

• Thrasyllum quoque mathematicum, quem ut sapientiae professorem contubernio admouerat, tum maxime expertus est affirmantem naue prouisa gaudium afferri; cum quidem illum durius et contra praedicta cadentibus rebus ut falsum et secretorum temere conscium, eo ipso momento, dum spatiatur una, praecipitare in mare destinasset. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli ^[4][2]

Latinitas nova

saec. XIX.

• Dicere igitur omnia quiescere, et huius rationem quaerere, omisso sensu, est infirmitas quaedam cogitationis. Ac de toto aliquo, non de parte dubitatio est; nec solum adversus physicum, sed adversus omnes scientias, ut ita dicam, et omnes opiniones, propterea quod motu omnes utuntur. Praeterea obiectiones quaede principiis fiunt, sicut in mathematicis disputationibus nihil ad mathematicum pertinent, similiterque in ceteris: ita nec obiectio de eo quod nunc dictum fuit, ad physicum attinet; hypothesis enim est: Naturam esse principium motus. —Aristotelis Physica Bussemakeri ^[5][2]

Fontes