mathematicus
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Latine
Appellatio pronuntiatusque

API: /ma.tʰeːˈma.ti.kus/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ma·thē·ma·ti·cus — morphologica: mathematic-us
Notatio
- ← Graeca Antiqua: μαθηματικός (mathēmatikós)
Nomen adiectivum
mathēmatic|us, -a, -um
- Ad mathesin pertinens.
Declinatio
Nomen substantivum
mathēmatic|us, -ī masc.
- Qui eas mathematicas disciplinas profitetur, quae sunt geometria, arithmetica, et quae inde proficiscuntur, astronomia, musica, geographia, optica, etc.
Declinatio
Dictiones collatae
- mathēmatica
- mathēsis
Translationes
|
Remove ads
Loci
| M. Tullius Cicero -106…-43 | Vitruvius ca. -80…-15 |
Decimus Iunius Iuvenalis ca. 60-130 | C. Suetonius Tranquillus ca. 70-150 |
Ulco Cats Bussemaker 1810–1865 |
||||||||||||||||||||
| antiq. | class. | class. | I | II | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
Latinitas postclassica
Latinitas nova
Remove ads
Fontes
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads