muniet

Discretiva

muniet dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
mūniet	tertia singularis	futurum	activa	indicativus	mūniō (mūnīre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈmuːniˈet/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mū·ni·et — morphologica: mun-iet

Loci

Publius Vergilius Maro -70…-19

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 29-19 a.C.n.)

• at puer Ascanius, cui nunc cognomen Iulo

additur (Ilus erat, dum res stetit Ilia regno),

triginta magnos volvendis mensibus orbis

imperio explebit, regnumque ab sede Lavini

transferet, et Longam multa vi muniet Albam.

hic iam ter centum totos regnabitur annos

gente sub Hectorea, donec regina sacerdos

Marte gravis geminam partu dabit Ilia prolem. —Aeneidos libri XII P. Vergilii Maronis ^[1][2]

Fontes