muro

Discretiva

muro dictio est in variis linguis:

• Esperantice: muro
• Hispanice: muro
• Italice: muro

Formae affines

Latine

mūrō

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
mūrō	casus dativus singularis · genus masculinum	substantivi mūrus
mūrō	casus ablativus singularis · genus masculinum	substantivi mūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈmuːroː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mū·rō — morphologica: mur-o

Italice

muro

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
muro	prima singularis	praesens	activa	indicativus	murare

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈmu.ro/

Syllabificatio phonetica: mu·ro — morphologica: mur-o

Loci

M. Tullius Cicero –106…–43

Lucius Annaeus Seneca –3…+65

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (54-51 a.C.n.)

• … nudari puberem. Ita sunt alte repetita quasi fundamenta quaedam verecundiae. Iuventutis vero exercitatio quam absurda in gymnasiis! quam levis epheborum illa militia! quam contrectationes et amores soluti et liberi! mitto apud Eleos et Thebanos, apud quos in amore ingenuorum libido etiam permissam habet et solutam licentiam; Lacedaemonii ipsi, cum omnia concedunt in amore iuvenum praeter stuprum, tenui sane muro dissaepiunt id, quod excipiunt; conplexus enim concubitusque permittunt palliis interiectis. —De republica Ciceronis ^[1][2]

class.

• Quid tibi esse non dico auxilii sed solacii potest, ubi timor fugam perdidit? Quid est, inquam, satis munitum, quid ad tutelam alterius ac sui firmum? Hostem muro repellam, et praeruptae altitudinis castella vel magnos exercitus difficultate aditus morabuntur; a tempestate nos vindicat portus; nimborum vim effusam et sine fine cadentes aquas tecta propellunt; fugientes non sequitur incendium; —Naturales quaestiones Senecae ^[3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

• Quidni? Crimen haud contemnendum philosopho, nihil in se sordidum sinere, nihil uspiam corporis apertum immundum pati ac fetulentum, praesertim os, cuius in propatulo et conspicuo usus homini creberrimus, sive ille cuipiam osculum ferat seu cum qui[c]quam sermocinetur sive in auditorio dissertet sive in templo preces alleget. Omnem quippe hominis actum sermo praeit, qui, ut ait poeta praecipuus, dentium muro proficiscitur. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei ^[4][2]

Fontes