mutarint

Discretiva

mutarint dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
mūtārint	tertia pluralis	perfectum	activa	coniunctivus	mūtō (mūtāre)
mūtārint	tertia pluralis	futurum exactum	activa	indicativus	mūtō (mūtāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /muːˈtaːrint/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mū·tā·rint — morphologica: muta[v-e]rint

Formae aliae

• mūtāverint

Loci

Latinitas Romana

class.

• 30: In quibus explicandis non dubitabo auctoritate antiquorum virorum uti, maximeque Hippocratis, cum recentiores medici, quamvis quaedam in curationibus mutarint, tamen haec illos optime praesagisse fateantur. —De Medicina Celsi ^[1][2]

Fontes

1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber secundus, praefatio. — mutarint
2. Vicicitatio: mutarint.