muto

Latine

Appellatio pronuntiatusque

mūtō

API: /ˈmuːtoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mū·tō — morphologica: mut-o

Notatio

Contractum pro Latine: movitāre

Verbum temporale

mūt|ō, -āre, -āvī, -ātum ^{[1][2][3][4][5]}

1. (Trans.) movere de loco ad locum. ^[1]
2. Facere, ut res alio, atque antea, modo exsistat, aut in diversam vertatur. ^[1]

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
mūt-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	mūtō	mūtem		mūtābam	mūtārem	mūtābō
II. sing.	mūtās	mūtēs	mūtā!	mūtābās	mūtārēs	mūtābis	mūtātō!
III. sing.	mūtat	mūtet		mūtābat	mūtāret	mūtābit	mūtātō!
I. plur.	mūtāmus	mūtēmus		mūtābāmus	mūtārēmus	mūtābimus
II. plur.	mūtātis	mūtētis	mūtāte!	mūtābātis	mūtārētis	mūtābitis	mūtātōte!
III. plur.	mūtant	mūtent		mūtābant	mūtārent	mūtābunt	mūtantō!
Thema	Vox passiva
mūt-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	mūtor	mūter		mūtābar	mūtārer	mūtābor
II. sing.	mūtāris	mūtēris	mūtāre!	mūtābāris	mūtārēris	mūtāberis	mūtātor!
III. sing.	mūtātur	mūtētur		mūtābātur	mūtārētur	mūtābitur	mūtātor!
I. plur.	mūtāmur	mūtēmur		mūtābāmur	mūtārēmur	mūtābimur
II. plur.	mūtāminī	mūtēminī	mūtāminī!	mūtābāminī	mūtārēminī	mūtābiminī	—
III. plur.	mūtantur	mūtentur		mūtābantur	mūtārentur	mūtābuntur	mūtantor!

Thema	Vox activa
mūtāv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	mūtāvī	mūtāverim	mūtāveram	mūtāvissem	mūtāverō
II. sing.	mūtāvistī	mūtāveris	mūtāverās	mūtāvissēs	mūtāveris
III. sing.	mūtāvit	mūtāverit	mūtāverat	mūtāvisset	mūtāverit
I. plur.	mūtāvimus	mūtāverimus	mūtāverāmus	mūtāvissēmus	mūtāverimus
II. plur.	mūtāvistis	mūtāveritis	mūtāverātis	mūtāvissētis	mūtāveritis
III. plur.	mūtāvērunt	mūtāverint	mūtāverant	mūtāvissent	mūtāverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	mūtāre	mūtāvisse	mūtātūrum, -am, -um esse	mūtāns		mūtātūrus, -a, -um­
Vox passiva	mūtārī	mūtātum, -am, -um esse	mūtātum īrī		mūtātus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
mūtandī		mūtandus, -a, -um			mūtātum	mūtātū

Dictiones collatae

• moveō, movēre

Collocationes

• tempora mutantur et nos in illis
• mutatis mutandis

Dictiones derivatae

• mūtābilis, mūtābiliter
• mūtābilitās
• mūtābundus
• mūtātiō
• mūtātor
• mūtātōrius
• mūtātūra
• mūtātus, mūtātūs
• mūtitō, mūtitāre

Composita

• commūtō, commūtāre
• dēmūtō, dēmūtāre
• ēmūtō, ēmūtāre
• immūtō, immūtāre
• intermūtō, intermūtāre
• permūtō, permūtāre
• submūtō, submūtāre, summūtō, summūtāre
• transmūtō, transmūtāre

Translationes

Movere de loco ad locum

Anglice: move (en), remove (en)

Germanice: entfernen (de), versetzen (de), vertreiben (de)

Facere, ut res alio, atque antea, modo exsistat, aut in diversam vertatur

Anglice: alter (en), change (en), modify (en), transform (en)

Germanice: ändern (de), verändern (de), umgestalten (de), verwandeln (de)

Nomen substantivum

mūt|ō, -ōnis masc. ^{[6][7][8][9][10]}

1. Membrum virile.

Formae aliae

• muttō

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	mūtō	mūtōnēs	I
gen.	mūtōnis	mūtōnum	II
dat.	mūtōnī	mūtōnibus	III
acc.	mūtōnem	mūtōnēs	IV
abl.	mūtōne	mūtōnibus	VI
voc.	mūtō	mūtōnēs	V

Dictiones collatae

Synonyma

• pēnis

Dictiones derivatae

• mūtōnium, muttōnium
• mūtōniātus

Translationes

Membrum virile

Anglice: penis (en)

Germanice: Penis (de) m

Discretiva

muto dictio est in variis linguis:

• Italice: muto

Dictiones similes

• Hungarice: műtő

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
mūtō	casus dativus singularis · genus masculinum	adiectivi mūtus
mūtō	casus ablativus singularis · genus masculinum	adiectivi mūtus
mūtō	casus dativus singularis · genus neutrum	adiectivi mūtus
mūtō	casus ablativus singularis · genus neutrum	adiectivi mūtus

Appellatio pronuntiatusque

mūtō

API: /ˈmuːtoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mū·tō — morphologica: mut-o

Fontes

1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 321 — “MŪTO, as, āvi, ātum, are, a. 1.”
2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 532 — “1. mūto, āvī, ātum, 1. v. a.”
3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — 1. mūto, āvī, ātum, āre (tom. 2, p. 1074)
4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — mutare
5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — MUTO200
6. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 321 — “MŪTO, ōnis, m. 3.”
7. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 533 — “2. mūto, ōnis, m.”
8. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — 2. mūto (mutto), ōnis, m. (tom. 2, p. 1074)
9. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — muto
10. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — MUTO100