mutator

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /muːˈtaːtor/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mū·tā·tor — morphologica: muta-tor

Notatio

← Latine: mūtō (mūtāre)

Nomen substantivum

mūtā|tor, -tōris masc.

1. Qui mutat.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	mūtātor	mūtātōrēs	I
gen.	mūtātōris	mūtātōrum	II
dat.	mūtātōrī	mūtātōribus	III
acc.	mūtātōrem	mūtātōrēs	IV
abl.	mūtātōre	mūtātōribus	VI
voc.	mūtātor	mūtātōrēs	V

Usus

• mutator circulus anni, quia per cum sol decurrens mutationes temporum facit — zōdiacus
• comitumque celer mutator equorum — dēsultor
• mercis mutator, mercium commerciorumque mutator — mercātor

Dictiones collatae

• mūtātus

Translationes

Qui mutat

Anglice: mutator (en), changer (en), exchanger (en), barterer (en)

Germanice: Veränderer (de), Austauscher (de), Vertauscher (de)

Discretiva

mutator dictio est in variis linguis:

• Anglice: mutator
• Batave: mutator
• Dacoromane: mutator

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
mūtātor	secunda singularis	futurum	passiva	imperativus	mūtō (mūtāre)
mūtātor	tertia singularis	futurum	passiva	imperativus	mūtō (mūtāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /muːˈtaːtor/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mū·tā·tor — morphologica: mut-ator