neo

Solum neo Latine ab hac subpagina tractatur. Vide etiam s.v. Neo.

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈneoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ne·ō — morphologica: n-eo

Notatio

← A radice Protindeuropaea *sneH1-.

Verbum transitivum

n|ĕō, -ēre, -ēvi, -ētum ^{[1][2][3][4][5]}

1. Ducere et torquere in filos, vel cum manu vel cum machina.

   lana, quae neta est

2. (Meton.) implectere.

   tunicam quam molli neverat auro

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
n-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	neō	neam		nēbam	nērem	nēbō
II. sing.	nēs	neās	nē!	nēbās	nērēs	nēbis	nētō!
III. sing.	net	neat		nēbat	nēret	nēbit	nētō!
I. plur.	nēmus	neāmus		nēbāmus	nērēmus	nēbimus
II. plur.	nētis	neātis	nēte!	nēbātis	nērētis	nēbitis	nētōte!
III. plur.	nent	neant		nēbant	nērent	nēbunt	nentō!
Thema	Vox passiva
n-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	neor	near		nēbar	nērer	nēbor
II. sing.	nēris	neāris	nēre!	nēbāris	nērēris	nēberis	nētor!
III. sing.	nētur	neātur		nēbātur	nērētur	nēbitur	nētor!
I. plur.	nēmur	neāmur		nēbāmur	nērēmur	nēbimur
II. plur.	nēminī	neāminī	nēminī!	nēbāminī	nērēminī	nēbiminī	—
III. plur.	nentur	neantur		nēbantur	nērentur	nēbuntur	nentor!

Thema	Vox activa
nēv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	nēvī	nēverim	nēveram	nēvissem	nēverō
II. sing.	nēvistī	nēveris	nēverās	nēvissēs	nēveris
III. sing.	nēvit	nēverit	nēverat	nēvisset	nēverit
I. plur.	nēvimus	nēverimus	nēverāmus	nēvissēmus	nēverimus
II. plur.	nēvistis	nēveritis	nēverātis	nēvissētis	nēveritis
III. plur.	nēvērunt	nēverint	nēverant	nēvissent	nēverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	nēre	nēvisse	nētūrum, -am, -um esse	nēns		nētūrus, -a, -um­
Vox passiva	nērī	nētum, -am, -um esse	nētum īrī		nētus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
nendī		nendus, -a, -um			nētum	nētū

Dictiones collatae

Synonyma

1. fīlō, fīlāre
2. texō, texere

Dictiones derivatae

1. nētus, nētūs

Translationes

Ducere et torquere in filos	dilatare ▼

Ducere et torquere in filos	collabi ▲

Anglice: spin (en) Germanice: spinnen (de) Graeca Antiqua: κλώθω ‎(klṓthō) Hispanice: hilar (es)

Implectere	dilatare ▼

Implectere	collabi ▲

Anglice: weave (en) Germanice: weben (de)

Discretiva

neo dictio est in variis linguis:

• Italice: neo

Dictiones similes

• Catalane: neó
• Madagascariense: neô

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
neō	casus dativus singularis	substantivi neon
neō	casus ablativus singularis	substantivi neon

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈneoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ne·ō — morphologica: ne-o

Vide etiam:  → neo-

Fontes

1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 358 — “NĔO, nes, nēvi, nētum, nēre, a. 1.”
2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 558 — “nĕo, nēvi, nētum, 2. v. a.”
3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — neo, nēvī, nētum, ēre (νέω, νήθω) (tom. 2, p. 1140)
4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — nere
5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — neo