notatio

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /noˈtaːtioː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: no·tā·ti·ō — morphologica: notat-io

Notatio

← Latine: notō (notāre)

Nomen substantivum

notāti|ō, -ōnis fem. ^{[1][2][3][4][5]}

1. Actus notandi.
2. (Translate) propria cuiusque verbi vis et significatio, quae habetur notando atque observando, unde verbum illud ortum habeat.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	notātiō	notātiōnēs	I
gen.	notātiōnis	notātiōnum	II
dat.	notātiōnī	notātiōnibus	III
acc.	notātiōnem	notātiōnēs	IV
abl.	notātiōne	notātiōnibus	VI
voc.	notātiō	notātiōnēs	V

Dictiones collatae

• notātīvus, notātīvē
• notātor
• notātōrius
• notō, notāre

Synonyma

1. sīgnificātiō
2. etymologia

Dictiones derivatae

Composita

• annotātiō
• dēnotātiō
• praenotātiō
• subnotātiō

Translationes

Actus notandi	dilatare ▼

Actus notandi	collabi ▲

Anglice: designation (en) Germanice: Bezeichnung (de) f, Kennzeichnung (de) f

Propria cuiusque verbi vis et significatio	dilatare ▼

Propria cuiusque verbi vis et significatio	collabi ▲

Anglice: etymology (en), derivation (en) Germanice: Etymologie (de) f, Wortherkunft (de) f Italice: etimologia (it) f

Fontes

1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 392 — “NŎTĀTĬO, ōnis, f. 3. (noto)”
2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 583 — “nŏtātĭo, ōnis, f. [noto]”
3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — notātio, ōnis, f. (noto) (tom. 2, p. 1192)
4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — notatio
5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — notatio