opponebas

Discretiva

opponebas dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
oppōnēbās	secunda singularis	imperfectum	activa	indicativus	oppōnō (oppōnere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /oppoːˈneːbaːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: op·pō·nē·bās — morphologica: op-pon-ebas

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Et si conabar a me avertere aspectum, narrabat ille quod narrabat, et tu me rursus opponebas mihi, et impingebas me in oculos meos ut invenirem iniquitatem meam et odissem. —Confessiones Augustini ^[1][2]

Fontes