orientalis

Latine

Notatio

← orior

Nomen adiectivum

orientāl|is, -is, -e

1. Ubi sol oritur.

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	orientālis	orientālis	orientāle	nom.	orientālēs	orientālēs	orientālia
gen.	orientālis	orientālis	orientālis	gen.	orientālium	orientālium	orientālium
dat.	orientālī	orientālī	orientālī	dat.	orientālibus	orientālibus	orientālibus
acc.	orientālem	orientālem	orientāle	acc.	orientālēs	orientālēs	orientālia
abl.	orientālī	orientālī	orientālī	abl.	orientālibus	orientālibus	orientālibus
voc.	orientālis	orientālis	orientāle	voc.	orientālēs	orientālēs	orientālia

Dictiones collatae

Antonyma

• occidentalis

Loci

Marcellinus

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. IV.

• Ultra haec loca ... contra orientalem plagam in orbis speciem consertae ... summitates ambiunt Seras, ab occidentali latere Scythis annexos, a septentrione et orientale nivosae solitudini cohaerentes: qua meridiem spectant ad usque Indiam porrectos et Gangen. Ammianus Marcellinus, Iulianus, XXIII, 64.