parente

Discretiva

parente dictio est in variis linguis:

• Francogallice: parente
• Gallaice: parente
• Interlingua: parente
• Italice: parente
• Lusitane: parente

Dictiones similes

• Francogallice: paranté

Formae affines

Latine

parente

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
parente	casus ablativus singularis	substantivi parēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /paˈren.te/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pa·ren·te — morphologica: parent-e

pārente

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
pārente	casus ablativus singularis	participii pārēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /paːˈren.te/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pā·ren·te — morphologica: parent-e

Francogallice

parente

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
parente	forma singularis · genus femininum	adiectivi parent

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
parente	prima singularis	praesens	activa	indicativus	parenter
parente	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	parenter
parente	prima singularis	praesens	activa	coniunctivus	parenter
parente	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	parenter
parente	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	parenter

Appellatio pronuntiatusque

parente

API: [paˈʁɑ̃t]

Syllabificatio phonetica: pa·rente — morphologica: parent-e

Loci

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• En orba et saeva et iniqua Fortuna! Hocine tibi complacuit, ut utroque parente prognatae germanae diversam sortem sustineremus? Et nos quidem quae natu maiores sumus maritis advenis ancillae deditae extorres et lare et ipsa patria degamus longe parentum velut exulantes, haec autem novissima, quam fetu satiante postremus partus effudit, tantis opibus et deo marito potita sit, quae nec uti recte tanta bonorum copia novit? —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[1][2]

Fontes