parens

Latine

Familia
	m.	f.
P	pater	mater
C	filius	filia
E	maritus	uxor
G	frater	soror
PP	avus	avia
CC	nepos	neptis
FG	patruus	amita
MG	avunculus	matertera
FZC	amitinus	amitina
MZC	consobrinus	consobrina
	indef.
P	parens
E	coniunx
FBC	patruelis
MBC	matruelis
Cognationes
Recensere

Vicipaedia articulum habet de parentibus.

parēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈpa.reːns/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pa·rēns — morphologica: par-ens

Notatio

A participio praesentis verbi pario.

Nomen substantivum

păr|ēns, -entis m vel f

1. Mater vel pater.

Declinatio

mf.	sing.	plur.
nom.	parēns	parentēs	I
gen.	parentis	parentum parentium	II
dat.	parentī	parentibus	III
acc.	parentem	parentēs parentīs	IV
abl.	parente	parentibus	VI
voc.	parēns	parentēs	V

Dictiones derivatae

• parentālis
• parentēla
• parenticīda, parenticīdium
• parentō, parentāre

Translationes

Mater vel pater	dilatare ▼

Mater vel pater	collabi ▲

Anglice: parent (en) Germanice: Erzeuger (de) m, Erzeugerin (de) f; Eltern (de) pl

pārēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈpaːreːns/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pā·rēns — morphologica: par-ens

Notatio

← Latine: pāreō (pārēre)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
pārēns	—	praesens	activa	participium­	nominativo	pāreō (pārēre)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	pārēns	pārēns	pārēns	nom.	pārentēs	pārentēs	pārentia
gen.	pārentis	pārentis	pārentis	gen.	pārentium	pārentium	pārentium
dat.	pārentī	pārentī	pārentī	dat.	pārentibus	pārentibus	pārentibus
acc.	pārentem	pārentem	pārēns	acc.	pārentēs pārentīs	pārentēs pārentīs	pārentia
abl.	pārente pārentī	pārente pārentī	pārente pārentī	abl.	pārentibus	pārentibus	pārentibus
voc.	pārēns	pārēns	pārēns	voc.	pārentēs	pārentēs	pārentia

Translationes

Participium	dilatare ▼

Participium	collabi ▲

Anglice: obedient (en) Germanice: gehorsam (de)

Loci

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Tali puella sermone deterrita manusque eius exosculata: «Parce,» inquit «mi parens, et durissimo casui meo pietatis humanae memor subsiste paululum. Nec enim, ut reor, aevo longiore maturae tibi in ista sancta canitie miseratio prorsus exaruit. Specta denique scaenam meae calamitatis.» —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[1][2]

Fontes