parentem

Discretiva

parentem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

parentem

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
parentem	casus accusativus singularis	substantivi parēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /paˈren.tem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pa·ren·tem — morphologica: parent-em

pārentem

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
pārentem	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii pārēns
pārentem	casus accusativus singularis · genus femininum	participii pārēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /paːˈren.tem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pā·ren·tem — morphologica: parent-em

Loci

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Tunc anus de iussu dominae blandiens ei furtim depromptis calicibus et oenophoro, quod inmixtum vino soporiferum gerebat venenum, crebris potionibus avide ac secure haurientem mentita dominae tarditatem, quasi parentem adsideret aegrotum, facile sepelivit ad somnum. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[1][2]

Fontes