parentibus

Discretiva

parentibus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

parentibus

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
parentibus	casus dativus pluralis	substantivi parēns
parentibus	casus ablativus pluralis	substantivi parēns
parentibus	casus dativus pluralis	substantivi parentēs
parentibus	casus ablativus pluralis	substantivi parentēs

Appellatio pronuntiatusque

API: /paˈren.ti.bus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pa·ren·ti·bus — morphologica: parent-ibus

pārentibus

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
pārentibus	casus dativus pluralis	participii pārēns
pārentibus	casus ablativus pluralis	participii pārēns
pārentibus	casus dativus pluralis	substantivi pārentēs
pārentibus	casus ablativus pluralis	substantivi pārentēs

Appellatio pronuntiatusque

API: /paːˈren.ti.bus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pā·ren·ti·bus — morphologica: parent-ibus

Loci

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Sic inflammatae, parentibus fastidienter appellatis et nocte turbata vigiliis, perditae matutino scopulum pervolant et inde solito venti praesidio vehementer devolant lacrimisque pressura palpebrarum coactis hoc astu puellam appellant: «Tu quidem felix et ipsa tanti mali ignorantia beata sedes incuriosa periculi tui, nos autem, quae pervigili cura rebus tuis excubamus, cladibus tuis misere cruciamur.» —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[1][2]

Fontes