placebis

Discretiva

placebis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
placēbis	secunda singularis	futurum	activa	indicativus	placeō (placēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /plaˈkeːbis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pla·cē·bis — morphologica: plac-ebis

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Tuo tibi iudicio est utendum; tibi si recta probanti placebis, tum non modo tete viceris, quod paulo ante praecipiebam, sed omnes et omnia. —Tusculanae disputationes Ciceronis ^[1][2]

class.

• Fuit Caesari sic castigandus amicus; bene usus est viribus suis: “ E convivio rapi homines imperas et novi generis poenis lancinari? Si calix tuus fractus est, viscera hominis distrahentur? Tantum tibi placebis, ut ibi aliquem duci iubeas, ubi Caesar est? ” —De Ira Senecae ^[3][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Hoc tibi iam ab initio eventurum dixi: minus quidem avide speculo imminebis, minus tuis forsitan, minus haud dubie muliercularum oculis placebis, quibus placere velle maior ne vanitas, an libido sit nescio. At qui fidem, qui constantiam, qui gravitatem, qui prudentiam querunt, certius inter has rugas, quam in planis ac mollibus maxillis, se quod cupiunt reperturos sperent. —De remediis utriusque fortune Petrarcae ^[4][2]

Fontes