placendum

Discretiva

placendum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
placendum	—	—	activa	gerundium­	accusativo	placeō (placēre)

Forma	Modus flexurae	originis
placendum	casus accusativus singularis · genus masculinum	gerundivi placendus
placendum	casus nominativus singularis · genus neutrum	gerundivi placendus
placendum	casus accusativus singularis · genus neutrum	gerundivi placendus
placendum	casus vocativus singularis · genus neutrum	gerundivi placendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /plaˈken.dum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pla·cen·dum — morphologica: plac-end-um

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (62 p.C.n.)

• Non est quod dicas omnium virtutum tenera esse principia, tempore illis duramentum et robur accedere. Non ignoro etiam quae in speciem laborant, dignitatem dico et eloquentiae famam et quicquid ad alienum suffragium venit, mora convalescere: et quae veras vires parant et quae ad placendum fuco quodam subornantur exspectant annos donec paulatim colorem diuturnitas ducat. Sed ego vereor ne consuetudo, quae rebus affert constantiam, hoc vitium mihi altius figat: tam malorum quam bonorum longa conversatio amorem induit. —De tranquillitate animi Senecae ^[1][2]

Fontes