placentem

Discretiva

placentem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
placentem	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii placēns
placentem	casus accusativus singularis · genus femininum	participii placēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /plaˈken.tem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pla·cen·tem — morphologica: plac-ent-em

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

C. Suetonius Tranquillus ca. 70-150

Hildegardis Bingensis 1098-1179

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• His adiciemus ab Ovidio posita animalia, quae apud neminem alium reperiuntur, sed fortassis in Ponto nascentia, ubi id volumen supremis suis temporibus inchoavit: bovem, cercyrum in scopulis viventem, orphum rubentemque erythinum, iulum, pictas mormyras aureique coloris chrysophryn, praeterea percam, tragum et placentem cauda melanurum, epodas lati generis. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• Magis deinde ac magis omni divino humanoque iure neglecto Alliensi die pontificatum maximum cepit, comitia in decem annos ordinavit seque perpetuum consulem. et ne cui dubium foret, quod exemplar regendae rei p. eligeret, medio Martio campo adhibita publicorum sacerdotum frequentia inferias Neroni dedit ac sollemni convivio citharoedum placentem palam admonuit, ut aliquid et de dominico diceret, incohantique Neroniana cantica primus exultans etiam plausit. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli ^[3][2]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Nam cum mihi placuerit, creaturae iussionem meam ostendunt, velut cum faber nummum faciens in eo sibi placentem formam celat; tunc nummus formam sibi impositam declarat, illius rei nullam de se potestatem habens, non enim novit quando faber aliam formam illi imponere velit, quoniam nec longum, nec breve tempus suae formae discernit. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis ^[4][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1370 p.C.n.)

• At Anneum Senecam, et tum quidem, et nunc maxime placentem, arenam esse sine calce dicebat. Et loquimur viros, cum Leuntium, Greca mulier, imo, ut Cicero ait, meretricula, contra Theofrastum tantum philosophum scribere ausa sit. —De sui ipsius et multorum ignorantia Petrarcae ^[5][2]

Fontes