placens

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈpla.keːns/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pla·cēns — morphologica: plac-ens

Notatio

← Latine: placeō (placēre)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
placēns	—	praesens	activa	participium	placeō (placēre)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	placēns	placēns	placēns	nom.	placentēs	placentēs	placentia
gen.	placentis	placentis	placentis	gen.	placentium	placentium	placentium
dat.	placentī	placentī	placentī	dat.	placentibus	placentibus	placentibus
acc.	placentem	placentem	placēns	acc.	placentēs placentīs	placentēs placentīs	placentia
abl.	placente placentī	placente placentī	placente placentī	abl.	placentibus	placentibus	placentibus
voc.	placēns	placēns	placēns	voc.	placentēs	placentēs	placentia

Nomen adiectivum

placēns

1. Animum iucundum habens.

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	placēns	placēns	placēns	nom.	placentēs	placentēs	placentia
gen.	placentis	placentis	placentis	gen.	placentium	placentium	placentium
dat.	placentī	placentī	placentī	dat.	placentibus	placentibus	placentibus
acc.	placentem	placentem	placēns	acc.	placentēs	placentēs	placentia
abl.	placentī	placentī	placentī	abl.	placentibus	placentibus	placentibus
voc.	placēns	placēns	placēns	voc.	placentēs	placentēs	placentia

Translationes

Animum iucundum habens	dilatare ▼

Animum iucundum habens	collabi ▲

Anglice: pleasing (en), welcoming (en), satisfying (en) Germanice: gefallend (de), angenehm (de), gefällig (de), liebenswürdig (de)

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

Petronius Arbiter ca. 14-66

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• duorum autem, e quibus effecta conclusio est, contra superius dici solet non omne bonum esse laudabile. nam quod laudabile sit honestum esse conceditur. illud autem perabsurdum, bonum esse aliquid, quod non expetendum sit, aut expetendum, quod non placens, aut, si id, non etiam diligendum; ergo et probandum; ita etiam laudabile; id autem honestum. ita fit, ut, quod bonum sit, id etiam honestum sit. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis ^[1][2]

class.

• Itaque hoc tibi philosophia praestabit, quo equidem nihil maius existimo: numquam te paenitebit tui. Ad hanc tam solidam felicitatem, quam tempestas nulla concutiat, non perducent te apte verba contexta et oratio fluens leniter. Eant, ut volent, dum animo compositio sua constet, dum sit magnus et opinionum securus et ob ipsa, quae aliis displicent, sibi placens, qui profectum suum vita aestimet et tantum scire se iudicet, quantum non cupit quantum non timet. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[3][2]

saec. I.

• Ingeniosus est et bono filo, etiam si in aves morbosus est. Ego illi iam tres cardeles occidi, et dixi quia mustella comedit. Invenit tamen alias nenias, et libentissime pingit. Ceterum iam Graeculis calcem impingit et Latinas coepit non male appetere, etiam si magister eius sibi placens sit. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[4][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1354-1367 p.C.n.)

• Gaudium: Uxor contigit cui unice placeo.

Ratio: Melius forsitan displiceres: non te amando premeret atque attereret, et cogitare et res tuas agere et somnum carpere sineret. Nunc uxori placens, nil quod tibi placeas preter illam speres: totum sibi te vendicat nec sufficies totus. Si quo forte ire velis, fugere te fugeque causas fingere, si quid agas oblitum sui, si quid cogites iratum sibi, si cibo astineas sordere res suas tibi, si somno cesseris externa te Venere fessum dicet: denique ut uxori placeas, tibi atque aliis inutilis sis oportet. —De remediis utriusque fortune Petrarcae ^[5][2]

Fontes