placentia

Solum placentia Latine ab hac subpagina tractatur. Vide etiam s.v. Placentia.

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /plaˈken.ti.a/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pla·cen·ti·a — morphologica: plac-ent-ia

Notatio

← Latine: placēns

Nomen substantivum

placenti|a, -ae fem.

1. Studium et ars ubique et omnibus placendi.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	placentia	placentiae	I
gen.	placentiae	placentiārum	II
dat.	placentiae	placentiīs	III
acc.	placentiam	placentiās	IV
abl.	placentiā	placentiīs	VI
voc.	placentia	placentiae	V

Translationes

Studium et ars ubique et omnibus placendi	dilatare ▼

Studium et ars ubique et omnibus placendi	collabi ▲

Anglice: pleasance (en), deference (en) Francogallice: plaisance (fr) f, soin de plaire (fr) f Germanice: die Gefällige (de) f Italice: compiacenza (it) f

Discretiva

placentia dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
placentia	casus nominativus pluralis · genus neutrum	participii placēns
placentia	casus accusativus pluralis · genus neutrum	participii placēns
placentia	casus vocativus pluralis · genus neutrum	participii placēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /plaˈken.ti.a/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pla·cen·ti·a — morphologica: plac-ent-ia

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

Isidorus Hispalensis 560-636

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Omnia ista exempla quae oculis atque auribus nostris ingeruntur retexenda sunt, et plenum malis sermonibus pectus exhauriendum; inducenda in occupatum locum virtus, quae mendacia et contra verum placentia exstirpet, quae nos a populo cui nimis credimus separet ac sinceris opinionibus reddat. Hoc est enim sapientia, in naturam converti et eo restitui unde publicus error expulerit. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[1][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Iniquis molesta est veritas, et amara disciplina iustitiae; nec delectantur nisi placentia propriae inbecillitatis; iniustitiae fecundi, steriles veritati, caeci ad contuendam lucem et oculati ad tenebrarum aspiciendum errorem. —Sententiarum libri III Isidori Hispalensis ^[3][2]

Fontes