plora

Discretiva

plora dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
plōrā	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	plōrō (plōrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈploːraː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: plō·rā — morphologica: plor-a

Loci

Marcus Valerius Martialis 40-103

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Te maestae decet adsidere matri

Lugentive virum piumve fratrem,

Et tantum tragicis vacare Musis.

At tu iudicium secuta nostrum

Plora, si sapis, o puella, plora. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[1][2]

Fontes