plorare

Discretiva

plorare dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
plōrāre	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	plōrō (plōrāre)
plōrāre	—	praesens	activa	infinitivus	plōrō

Appellatio pronuntiatusque

API: /ploːˈraːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: plō·rā·re — morphologica: plor-are

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Petronius Arbiter ca. 14-66

Marcus Valerius Martialis 40-103

Decimus Iunius Iuvenalis 100-128

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• … me terrerent minis, mihi caedem et dimicationem denuntiarent, meam domum refertam viris bonis per amicos suos complerent proscriptionis metu, me frequentia nudarent virorum bonorum, me praesidio spoliarent senatus, pro me non modo pugnare amplissimum ordinem, sed etiam plorare et supplicare mutata veste prohiberent, ne tum quidem vis erat? —De domo sua ad pontifices oratio Ciceronis ^[1][2]

saec. I.

• Conclamavit familia, nec minus convivae, non propter hominem tam putidum, cuius etiam cervices fractas libenter vidissent, sed propter malum exitum cenae, ne necesse haberent alienum mortuum plorare. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[3][2]

saec. I.

• Maximus ille tuus, Ovidi, Caesonius hic est,

Cuius adhuc vultum vivida cera tenet.

Hunc Nero damnavit; sed tu damnare Neronem

Ausus es et profugi, non tua, fata sequi:

Aequora per Scyllae magnus comes exulis isti,

Qui modo nolueras consulis ire comes.

Si victura meis mandantur nomina chartis

Et fas est cineri me superesse meo:

Audiet hoc praesens venturaque turba, fuisse

Illi te, Senecae quod fuit ille suo. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[4][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• nec poenam sceleri invenies nec digna parabis

supplicia his populis, in quorum mente pares sunt

et similes ira atque fames. mollissima corda

humano generi dare se natura fatetur,

quae lacrimas dedit. haec nostri pars optima sensus.

plorare ergo iubet causam dicentis amici

squaloremque rei, pupillum ad iura vocantem

circumscriptorem, cuius manantia fletu

ora puellares faciunt incerta capilli. —Saturae D. Iuni Iuvenalis ^[5][2]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Anima autem, quae ventosa est, omnem creaturam per cor et venas in homine, dum peccata quae sibi molesta et contraria sunt cum eo operatur, movet; ipsumque post gaudium peccatorum saepe plorare facit, et post securitatem eorum in magnam confusionem convertit. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis ^[6][2]

Fontes