ploras

Discretiva

ploras dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

plōrās

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
plōrās	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	plōrō (plōrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈploːraːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: plō·rās — morphologica: plor-as

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

Petronius Arbiter ca. 14-66

Marcus Valerius Martialis 40-103

Decimus Iunius Iuvenalis 100-128

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Gemis, ploras; et hoc ipsum flere nascentis est, sed tunc debebat ignosci: rudis et imperitus omnium veneras. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[1][2]

saec. I.

• Corcillum est quod homines facit, cetera quisquilia omnia. Bene emo, bene vendo; alius alia vobis dicet. Felicitate dissilio. Tu autem, sterteia, etiamnum ploras? Iam curabo fatum tuum plores. Sed ut coeperam dicere, ad hanc me fortunam frugalitas mea perduxit. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• quid referam quanta siccum iecur ardeat ira,

cum populum gregibus comitum premit hic spoliator

pupilli prostantis et hic damnatus inani

iudicio? quid enim salvis infamia nummis?

exul ab octava Marius bibit et fruitur dis

iratis, at tu victrix, provincia, ploras.

haec ego non credam Venusina digna lucerna? —Saturae D. Iuni Iuvenalis ^[4][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Humani generis incrementum terra non caperet, si omnes senescerent qui nascuntur. Quid igitur ploras, dicet aliquis, nichil adhuc novi audio. Adolescentem in prelio pugnantem in prelio cecidisse? —Epistole extravagantes Petrarcae ^[5][2]

Fontes