plorem

Discretiva

plorem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
plōrem	prima singularis	praesens	activa	coniunctivus	plōrō (plōrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈploːrem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: plō·rem — morphologica: plor-em

Loci

Quintus Horatius Flaccus -65/-8

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• an quae movere cereas imagines,

ut ipse nosti curiosus, et polo

deripere lunam vocibus possim meis,

possim crematos excitare mortuos

desiderique temperare pocula,

plorem artis in te nil agentis exitus? —Epodon liber Q. Horatii Flacci ^[1][2]

Fontes