ploretis

Discretiva

ploretis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
plōrētis	secunda pluralis	praesens	activa	coniunctivus	plōrō (plōrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ploːˈreːtis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: plō·rē·tis — morphologica: plor-etis

Loci

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Non audeo quidem hortari, imo vero nec permittere ut talis viri exitum ploretis, ne iuxta sententiam Ciceronis, “invidie” potiusquam “amicitie” videatur complorare felicem. —Epistole familiares Petrarcae ^[1][2]

Fontes