probabas

Discretiva

probabas dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
probābās	secunda singularis	imperfectum	activa	indicativus	probō (probāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /proˈbaːbaːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pro·bā·bās — morphologica: prob-abas

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

P. Ovidius Naso -42…+18

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (48 a.C.n. / 706 a.u.)

• Satis factum est iam a te vel officio vel familiaritati, satis factum etiam partibus et ei rei p., quam tu probabas; reliquum est, ubi nunc est res p., ibi simus potius quam, dum illam veterem sequamur, simus in nulla. —Epistolae ad Familiares Ciceronis ^[1][2]

class.  (versio II, ca. 5 p.C.n.)

• Sed tibi pro tutis insignia facta placebant,

partaque bellando gloria dulcis erat.

an tantum dum me caperes, fera bella probabas,

cumque mea patria laus tua victa iacet?

di melius! validoque, precor, vibrata lacerto

transeat Hectoreum Pelias hasta latus!

mittite me, Danai! dominum legata rogabo

multaque mandatis oscula mixta feram. —Heroides Ovidii Nasonis ^[3][2]

Fontes