probabatis

Discretiva

probabatis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
probābātis	secunda pluralis	imperfectum	activa	indicativus	probō (probāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /pro.baːˈbaːtis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pro·bā·bā·tis — morphologica: prob-abatis

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (62 a.C.n. / 692 a.u.)

• In quo primum illud erat absurdum quod, cum ea quae leviter dixerat vobis probare volebat, eos autem qui circum iudicium stabant audire nolebat, non intellegebat ea quae clare diceret ita illos audituros quibus se venditabat ut vos quoque audiretis, qui id non probabatis. Deinde alterum iam oratoris est vitium non videre quid quaeque causa postulet. —Pro P. Sulla oratio Ciceronis ^[1][2]

Fontes