profuturam

Discretiva

profuturam dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
prōfutūram	casus accusativus singularis · genus femininum	participii prōfutūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /proːfuˈtuːram/

(classice)

Syllabificatio phonetica: prō·fu·tū·ram — morphologica: pro-futur-am

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• sic etiam fistulas et luxata et tumores, quos evocari quosque discuti opus sit. insomnia etiam vigiliasque tollere decoctam, si ieiuni edint quam plurimam ex oleo et sale; tormina, si decocta iterum decoquatur addito oleo, sale, cumino, polenta. si ita sumatur sine pane, magis profuturam. inter reliqua bilem detrahi per vinum nigrum pota. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes