profuturus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /proːfuˈtuːrus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: prō·fu·tū·rus — morphologica: pro-futur-us

Notatio

← Latine: prōsum (prōdesse)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
prōfutūrus	—	futurum	activa	participium­	nominativo	prōsum (prōdesse)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	prōfutūrus	prōfutūra	prōfutūrum	nom.	prōfutūrī	prōfutūrae	prōfutūra
gen.	prōfutūrī	prōfutūrae	prōfutūrī	gen.	prōfutūrōrum	prōfutūrārum	prōfutūrōrum
dat.	prōfutūrō	prōfutūrae	prōfutūrō	dat.	prōfutūrīs	prōfutūrīs	prōfutūrīs
acc.	prōfutūrum	prōfutūram	prōfutūrum	acc.	prōfutūrōs	prōfutūrās	prōfutūra
abl.	prōfutūrō	prōfutūrā	prōfutūrō	abl.	prōfutūrīs	prōfutūrīs	prōfutūrīs
voc.	prōfutūre	prōfutūra	prōfutūrum	voc.	prōfutūrī	prōfutūrae	prōfutūra

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Milio sistitur alvus, discutiuntur tormina, in quem usum torretur ante. nervorum doloribus et aliis fervens in sacco inponitur, neque aliud utilius, quoniam levissimum mollissimumque est et caloris capacissimum. itaque talis usus eius est ad omnia, quibus calor profuturus est. farina eius cum pice liquida serpentium et multipedae plagis inponitur. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes